وسایل نقلیه برقی در چند سال گذشته مورد توجه بسیاری از رسانه ها قرار گرفته اند. کشورهای توسعه یافته تلاش کرده اند تا میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهند و باعث بهبود کیفیت هوا در شهرها شوند. در خودروهای برقی از مواردی مانند سنسورهای O2 و سنسورهای سوخت به همراه مبدل های کاتالیزوری برای کاهش تأثیر موتورهای بنزینی بر محیط استفاده می شود. اخیراً، شرکت ها در حال بررسی روش هایی برای کنار گذاشتن مصرف بنزین و تولید خودروهای بدون آلاینده در قالب خودروهای برقی هستند. اگرچه مردم با تامل تاثیر الکتریسیته مورد نیاز برای شارژ باتری را بررسی کرده اند، اما همه علاقه مندان به حفظ پاکی محیط زیست به راحتی از مساله واقعی دور شده اند: باتری لیتیوم یونی.
لیتیوم چیست و چگونه به باتری وسایل نقلیه برقی می شود؟
لیتیوم یک فلز قلیایی نرم و سفید نقره ای با نماد Li در جدول تناوبی است. این فلز به طور طبیعی در طبیعت وجود ندارد و فقط در ترکیباتی که معمولاً یونی هستند ظاهر می شود. نمک های لیتیوم از آب چشمه های معدنی، استخرهای آب نمک و رسوبات آب نمک استخراج می شود. این فلز از طریق الکترولیز از مخلوطی از لیتیم کلرید ذوب شده و کلرید پتاسیم تولید می شود.
آب نمک معمولاً به استخرهای بزرگ پمپاژ می شود تا خورشید بتواند نمک ها را با غلظت کافی تبخیر کند. سپس این محلول قوی در کامیون ها پمپ می شود و به تاسیسات پردازش منتقل می شود. در حال حاضر، 61 درصد از تولید لیتیوم جهان در شیلی انجام می شود. ذخایر لیتیوم در سراسر جهان حدود 13 میلیون تن برآورد شده است. با استفاده از رقم بهره وری باتری 400 گرم لیتیوم در کیلووات ساعت، این حداکثر ظرفیت باتری لیتیوم را به 52 میلیارد کیلووات ساعت می رساند که با فرض اینکه فقط برای باتری وسایل نقلیه برقی استفاده می شود، برای 2 میلیارد خودرو با باتری اندازه یک نیسان لیف کافی است.
مشکل این است که تنها 25 درصد از لیتیوم جهان به تولید باتری اختصاص می یابد و این شامل باتری های لپ تاپ و تلفن های همراه نیز می شود. لیتیوم برای پردازش و سیلیس برای تولید شیشه، به عنوان یک جزء اصلی در گریس با درجه حرارت بالا، در سیستم های تصفیه هوا، در سلاح های هسته ای و حتی در داروهای دارویی برای درمان اختلال دو قطبی استفاده می شود. اگر بخواهیم بیشتر وسایل نقلیه برقی در جهان با باتری های لیتیوم یونی کار کنیم، میزان عرضه لیتیوم در جهان به سرعت تمام می شود.
کلام آخر
در پاسخ به این ادعا، بسیاری این واقعیت را مطرح می کنند که باتری های لیتیوم قابل بازیافت هستند. بنابراین مشکل اتمام این فلز کمیاب را کاهش می دهد. مشکل این است که لیتیوم در دمای اتاق نسبتاً فرار است. بنابراین قبل از جدا شدن و بازیافت کل باتری باید تا -345 درجه فارنهایت خنک شود. خنک کردن باتری ها در چنین دمای شدیدی، مقدار زیادی انرژی مصرف می کند و تأثیر مطلوب زیست محیطی باتری های لیتیوم یونی را کاهش می دهد.
در حقیقت، با افزایش سریع جمعیت و افزایش مصرف انرژی در سراسر جهان، هیچ راه حل جادویی برای حل مشکلات انتشار گازهای گلخانه ای و نجات جهان وجود ندارد. تداوم عادات فعلی رانندگی و استفاده از وسایل نقلیه برقی و بنزینی ناکارآمد، همراه با سایر مسائل مربوط به فرهنگ مصرف کننده، هیچ تردیدی باقی نمی گذارد که شیوه زندگی فعلی ما ناپایدار است. صرف نظر از اختراع غیرمجاز همجوشی سرد، ما مجبوریم شیوه ای که در آن زندگی می کنیم را دوباره ارزیابی کنیم.